تشخیص وظیفه-عمل به وظیفه-وظیفه شیعیان

بسم الله الرحمن الرحیم
تشخیص وظیفه-عمل به وظیفه-وظیفه شیعیان

تشخیص وظیفه که در کلام علمای اخلاق و عرفان آمده است چیست و کلا به چه معناست یعنی انسان در کوچکترین فکر و حرکتی دنبال وظیفه اش باشد، چگونه ممکن است غیر معصوم بتواند به اینجا برسد؟ بهترین وجه عمل را چگونه می توان تشخیص داد؟
وظیفه شناسی از مسائل مهم یک مسلمان است . وظیفه ای که در کلام علمای اخلاق و عرفان بدان تاکید فراوان می شود و جنبه عمومیت دارد، وظایف انسان در مقابل خدای متعال است، ولی در عین حال هر کس بر اساس مسئولیت خاصی که دارد وظایف دیگری نیز برای او تعریف شده است ؛ کسی که مادر است، وظایف خاصی نسبت به فرزندان خود دارد که دیگری فاقد این وظیفه است . شاگرد نسبت به معلم و معلم نسبت به شاگرد ؛ زن نسبت به همسر و متقابلأ مرد نسبت به همسرش ، کارمند در مقابل ارباب رجوع و بالعکس و ... هر یک وظایفی دارند که بعضی از آنها مشترک و برخی متفاوت است . وظیفه هر فردی متناسب با موقعیت او مشخص می شود.کسی که محصل است وظیفه اصلی او تحصیل است وپرداختن به اموری که مانع تحصیل است ،کاری بر خلاف وظیفه می باشد .وقتی معلم شد وظیفه دیگری دارد،وقتی همسر اختیار کرد وظیفه او اداره درست خانواده وتأمین ما یحتاج آنهاست، هنگامی که کشور در معرض تهدید قرار گرفت، وظیفه انسان تلاش در مسیر رفع تهدید است.البته اینها مثالهائی بود برای تشخیص وظیفه ،زیرا انسان دارای وظائف گوناگونی است در برابر خود و خداو خانواده وجامعه،در هر صورت مهمترین وظیفه انسان دربرابر خدای متعال است که به عنوان واجبات ومستحبات وترک محرمات بیان شده است.
کسی که مسلمان است در قبال ایمان و دین اش وظیفه ای دارد که شناختن و انجام دادن آن برایش اولویت دارد. از نظر اسلام تمامی اعمال انسان خالی از احکام پنجگانه نیست. واجب، حرام، مستحب، مکروه، مباح. یعنی هر کاری که ما انجام میدهیم یا واجب است یا حرام یا مستحب یا مکروه و یا اگر هیچکدام از این احکام را نداشته باشد، مباح است،یعنی انجام و ترک آن در اختیار خود او است و دین نظر خاصی درباره اش ندارد.
اگر کسی بخواهد در تمامی افکار و رفتار به وظیفه خود عمل کند، نیاز ندارد که حتما معصوم باشد. کافی است که احکام شرعی را درباره هر یک از این احکام پنجگانه بشناسد و در حد توان و امکانات، خود را موظف نماید تا به آنها عمل نماید.
چیزی که بیشتر وظیفه ما را سنگین می کند آن است که ما را شیعه می نامند و با این نام میشناسند ؛ چرا که معتقد به ولایت علی بن ابی طالب هستیم . اما آیا این اعتقاد ، برای نامگذاری و ملقب کردن فرد ، به شیعه بودن ،کافی است ؟
با توجه به روایاتی که از اهل بیت عصمت و طهارت ( علیهم السلام ) به ما رسیده است ،کسی که ملقب به شیعه می باشد،وظایف سنگینی نیز بر دوش دارد ؛ لذا این احادیث، وظیفه ی ما را در طول زندگی نسبت به خدا و خود و خلق خدا،معلوم میکند.
امام صادق علیه السلام می فرمایند : شیعیان ما اهل پارسایی و سخت کوشی در(عبادت) هستند ،اهل وفاداری و امانتداریند ، اهل زهد و عبادتند ، آنانند که در شبانه روز، پنجاه و یک رکعت نماز میگذارند، شبها را به عبادت سپری می کنند و روزها را به روزه داری، زکات اموال خود را میپردازند و به حج میروند و از هر حرامی دوری میکنند.
کسی که نام مسلمان به روی او گذاشته شده و معتقد به اهل بیت عصمت و طهارت (علیهم السلام ) است ، میبایست قدم به قدم پشت سر اهل بیت حرکت کند.آری احدی نمیتواند درمنزلت و مقام ، هم رتبه اهل بیت شود، اما میتوان به آنها نزدیک شد!
سلمان ، ابوذر، مقداد ، فضه و ..... هیچ کس در شأن و منزلت با ائمه ، برابر نبودند ؛ اما توانستند در حد خویش ،صاحب عصمت شوند ؛ یعنی ترک گناه و عمل به وظایف خویش کنند.
عصمت اهل بیت طاهرین، مخصوص خود آنها است ؛ نه به این معنا که ما نمیتوانیم معصوم از گناه شویم اگر کسی به وظایفی که قرآن و سنت مشخص کرده ، عمل کند او نیز به عصمت ( در رتبه خویش ) رسیده است ! مهم تشخیص وظیفه و سپس عمل به آن است ؛ یعنی بر اساس علم و معرفت ، به وظایف خود عمل کنیم.

گردآورنده:زینب قاری
منبع:سایت پرسمان