بندگی در ساده‌زیستی و قناعت

بسم الله الرحمن الرحیم

# بندگی در ساده‌زیستی و قناعت

ساده‌زیستی، جلوه‌ای از بندگی آگاهانه است؛ زیرا انسانی که دل از تجمل و افزون‌خواهی می‌برد، در حقیقت از اسارت دنیا رها شده و خود را تسلیم اراده الهی می‌سازد. قناعت نه به معنای فقر، بلکه به معنای آزادی است. بنده‌ی قانع، نیاز خویش را به درستی می‌شناسد و آنچه دارد را با شکر و رضایت می‌پذیرد. در چنین نگرشی، کم داشتن موجب فقر نیست، بسیاری از داشته‌ها نیز اگر با غفلت همراه باشند، خود نوعی فقرند.

### ساده‌زیستی؛ آیینه‌ی آرامش بندگی
در سیره‌ی معصومان (ع) آمده است که لباس ساده، غذای معتدل و زندگی بی‌تکلّف نه‌تنها از شأن بندگی نمی‌کاهد، بلکه آن را عمیق‌تر می‌سازد. مؤمنِ بنده در پی درخشش ظاهری نیست؛ او می‌داند که کرامت در نزد خداست نه در مال و لباس. ساده‌زیستی، فضای روح را برای حضور خدا گشوده‌تر می‌سازد و دل را از هیاهوی دنیوی تهی می‌کند تا اندیشۀ الهی در آن جای گیرد.

### قناعت؛ سرمایۀ بی‌زوال
قناعت، نوعی اعتماد به تدبیر الهی است. انسان قانع، پرداخت‌کنندۀ رضایت خویش از تقدیر است؛ او باور دارد که رزق، حسابی دارد و تقسیم آن از جانب خالق حکیم است. چنین انسانی با دلِ آرام، نه اسراف می‌کند و نه حسرت می‌برد. این حالت درونی، نشانه‌ای از بندگی حقیقی و اتصال به منبع رحمت الهی است.

### بندگی در عمل؛ از اندک تا کمال
بندگی در ساده‌زیستی تنها در نوع پوشش یا خوراک خلاصه نمی‌شود، بلکه شیوه‌ای از زیستن است؛ زیستنی که در آن، انتخاب‌های روزمره بر پایه‌ی رضای خدا و پرهیز از اسراف تنظیم می‌شود. ساده‌زیستیِ الهی یعنی استفاده از نعمت‌ها در جای درست، دل بریدن از زیاده‌طلبی، و رعایت حق دیگران در مصرف. آن‌گونه که امیرالمؤمنین (ع) فرمودند:
> «القَناعَةُ مالٌ لایَنفَد»
قناعت گنجی است که هرگز پایان نمی‌پذیرد.

### نتیجه‌گیری
بندگی در ساده‌زیستی و قناعت، راهی است به سوی پاکی و آرامش. در جهانی که مصرف‌گرایی ارزش شمرده می‌شود، بازگشت به سبک زندگی ساده، نه فقط عبادت بلکه مقاومت در برابر غفلت است. هر گامی به سوی قناعت، در حقیقت گامی است به سوی آزادی و نزدیکی به پروردگار.

---

گردآورنده: واحد تحقیق و پژوهش موسسه فرهنگی قرآن و عترت اسوه تهران