ويژگي هاي شخصيتي حضرت زهرا سلام الله عليها

ويژگي هاي حضرت زهرا سلام الله عليها

در اين مقاله به ويزگي هاي اخلاقي حضرت زهرا سلا م الله عليها مي پردازيم:

الف - خداپرست و زاهد :

1 - ابن شهرآشوب از حسن بصرى روايت كرده است كه گفت : درميان اين امّت كسى از زهرا عابدتر نبود ، او آنقدر به نماز مى ايستاد كه پاهايش ورم مى كرد.

2 - از امام حسن عليه السلام روايت شده كه فرمود : در شب جمعه مادرم را ديدم كه براى عبادت ايستاده بود. او همچنان به حالت ركوع و سجود و قيام و قعود بود كه سپيده سر زد.

او براى مردان و زنان مؤمن دعا مى كرد. و يكايك آنها را نام مى برد. من از او پرسيدم : چرا براى خود دعا نمى كنى و براى ديگران دعا مى كنى ؟ فرمود : پسرم ! نخست همسايه سپس خانه.

3 - از امام صادق عليه السلام روايت شده است كه فرمود : روزى رسول خدا صلى الله عليه و آله به خان? فاطمه وارد شد. فاطمه را ديد كه لباسى از پشم شتر دربر كرده است و به دست خويش آرد مى كند و درهمان حال به فرزندش شير مى دهد. رسول خدا با ديدن اين منظره گريست و فرمود :

دخترم تلخى دنيا را به خاطر شيرينى آخرت بچش. فاطمه زهرا گفت : خداوند را براى نعمتهايى كه داده مى ستايم و به خاطر داده هايش ثنا مى گويم. پس اين آيه فرود آمد:

وَلَسَوْفَ يُعْطِيكَ رَبُّكَ فَتَرْضَى(1) ؛ « و بزودى خداوند بتو ببخشد تا راضى شوى. »

ب - راستگوترين مردم

عايشه تقريباً با زهرا همسال بود و پس از رحلت حضرت خديجه نخستين زنى بود كه به همسرى رسول خدا درآمد. عايشه زبان گشوده و گفته است : « من هيچكس را راستگوتر از فاطمه نديدم مگر كسى كه او را بوجود آورده است. ( يعنى پيامبر صلى الله عليه و آله ) ».

ج - قهرمان ايثار و گذشت

فاطمه عليها السلام امور خانه را سامان مى داد و اوضاع اقتصادى و مالى ، سخت بحرانى بود.

فاطمه و ديگر افراد خانواده براى وفاى به نذر تصميم داشتند روزه بگيرند. چه نذرى ؟ حسن و حسين عليهما السلام چندى پيش بيمار شده بودند ، امام على عليه السلام نذر كرد كه اين دو بهبود يابند روزه بگيرد. فاطمه و حسنين و فضه ( خدمتكارشان ) نيز در به جاى آوردن اين نذر با حضرت على همگام شدند ، و اكنون كه حال آن دو بهبود يافته بود نوبت وفاى به نذر فرا رسيده بود.

امروزه درميان ما چنين مرسوم است كه هرگاه خانواده اى بخواهند روزه بگيرند ، چه واجب و چه مستحب بيش از روزها ديگر غذا تهيه مى بينند.

ولى خانواده اميرمؤمنان حتّى در اين روزها هم تنگدست بودند و غذاى كافى براى خوردن نداشتند.

آرى در خان? دانش و بزرگوارى و پرهيزكارى ، چيزى اندك يا زياد نداشتند ، تا با آن افطار كنند. از اين رو امير مؤمنان عليه السلام از خانه بيرون رفت و مقدارى پشم آورد تا فاطمه زهرا آن را بريسد و به جاى آن سه صاع جو مزد گرفت تا بدان افطار كنند.

على عليه السلام ، جو را به خانه آورد ، تمام افراد خانواده روزه گرفته بودند فاطمه عليها السلام پنج گرده نان پخت ، روز به پايان رسيد و همه گرد سفر? افطار نشستند كه يكى در را زد و گفت :

سلام بر شما اى خاندان نبوّت ، من يكى از تهيدستان مدينه هستم و گرسنه ام. به من چيزى بدهيد. خداوند به شما بركت دهد.

حضرت على و به تبع او فاطمه و حسنين عليهم السلام و حتّى فضه نانهاى خود را برداشتند و به آن فقير دادند ، و خود با آب خالى افطار كردند و خداى را سپاس گفتند.

روز دوّم هنگام افطار فرا رسيد. آن روز هم مانند روز پيش فاطمه زهرا پنج گرده نان پخته بود. و آنان مى خواستند افطار كنند كه يتيمى بر در خانه آمده و از آنها خوراكى خواست. دوباره همه افراد خانواده نانهاى خود را به آن يتيم دادند. و مانند روز پيش خود با آب افطار كردند و سپاس خدا را به جاى آوردند.

شب سوّم فرا رسيد. اين بار نيز به هنگام افطار اسيرى بر سراى آنان آمد و از ايشان چيزى خواست. آنان همگى نانهاى خود را به اسير دادند و خود براى سوّمين شب سر گرسنه بربالين نهادند.

تمام ثروت اين خانواده ، از سه صاع جو بيشتر نبود. بدين ترتيب اين سه صاع تمام شد ، و آنان سه روز هم روزه گرفتند و شبها را با گرسنگى به صبح رسانيدند ، و تنها با اندكى آب افطار كردند.

چون رسول خدا صلى الله عليه و آله به ديدار آنان آمد ، حسنين را ديد كه از گرسنگى مى لرزيدند ، و فاطمه زهرا به شدّت ضعف كرده و ضعف و گرسنگى در امام و فضه نيز به سختى اثر كرده بود. رسول خدا با ديدن اين صحنه فرمود :

پناه بر خدا ، خاندان محمّد از گرسنگى مى ميرند ، در اين موقع بود كه سوره هل اتى در حق آنان نازل شد و اين آيات چنين است :

يُوفُونَ بِالنَّذْرِ وَيَخَافُونَ يَوْماً كَانَ شَرُّهُ مُسْتَطِيراً * وَيُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَىحُبِّهِ مِسْكِيناً وَيَتِيماً وَأَسِيراً * إِنَّمَا نُطْعِمُكُمْ لِوَجْهِ اللّهِ لاَ نُرِيدُ مِنكُمْ جَزَاءً وَلاَ شُكُوراً * إِنَّا نَخَافُ مِن رَبِّنَا يَوْماً عَبُوساً قَمْطَرِيراً * فَوَقَاهُمُ اللّهُ شَرَّ ذكَ الْيَوْمِ وَلَقَّاهُمْ نَضْرَةً وَسُرُوراً 2.

« ايشان به نذرى كه كرده اند وفا مى كنند و از روزى مى ترسند كه شرّ آن فراگير است ، و هم به دوستى (خدا) به فقير و اسير و طفل يتيم طعام مى دهند ، (و مى گويند : ) ما تنها براى خشنودى خدا به شما طعام مى دهيم ، و از شما توقع هيچ پاداش و سپاسى نداريم. ما از پروردگارمان مى ترسيم در روزى كه از رنج و سختى آن ، رخسار خلق درهم و غمگين است. خدا هم آنان را از شرّ و فتنه چنان روزى محفوظ داشت و بديشان روى خندان و دلى شادان عطا فرمود. »

پي نوشت
1- - سوره ضحى ،آيه 52
2_1- - سوره انسان ،آیه 7 - 11

گرد اورنده: واحد تحقیق و پژوهش موسسه فرهنگی قرآن عترت اسوه تهران
منبع :هدايتگران راه نور