افسانه‌ی فروش فلسطین

این مقاله ترجمه ایست از ترجمه انگلیسی متن عربی نوشته شده توسط بدرالابراهیم ، نویسنده و تحلیلگر سعودی در رسانه "عرب نیوز " که توسط مترجم فارسی برای اولین بار در سایت ایروتسی به اشتراک گذاشته شده است و همچنین بهانه ای است برای معرفی کتاب "زایش مسئله آوارگان فلسطین " به قلم "بنی موریس" نویسنده یهودی.

بر اساس افسانه ای که در کشورهای عرب به تدریج در حال گسترش است، فلسطینیان زمین های خود را پیش از 1948 به صهیونیستها فروختند و داوطلبانه کشور خود را ترک گفتند. این داستان توسط کسانی که خواهان عادی سازی روابط با اسراییل اند در حال شیوع است تا قضیه را بدین نحو توجیه کند که عربها فلسطین را رها کردند. پروپاگاندای رسمی اسراییل داستانی مشابه را تکرار می کند :"پس از تقاضای رهبران عرب از ملت فلسطین مبنی بر ترک این کشور فلسطینیان داوطلبانه سرزمین خود را رها کردند". این در حالی است که شواهد تاریخی در این مورد قطعی است.

فلسطینیان سرزمین خود را داوطلبانه ترک نکردند بلکه توسط نیروهای صهیونیستی به لحاظ قومیتی پاکسازی شدند و جابه جایی آنها با کشتار گسترده همراه بود. در اوایل دهه 2000 مورخین اسراییلی همچون آوی شلایم، ایلان پاپه و بنی موریس به کلی داستان مقامات اسراییلی پیرامون نحوه تاسیس آن در 1948 را مردود شمردند. آنها نشان دادند که ساکنین عرب و اصلی این کشور به گونه ای نظام مند هدف پاکسازی قومیتی قرار گرفته اند.
بنی موریس در کتاب خود"زایش مسئله آوارگان فلسطینی"، به منظور اثبات خلاف بودن این داستان اسناد اسراییل را مورد موشکافی قرار می دهد. او با بررسی سرنوشت صدها شهر، محله و روستای فلسطینی از 1947 تا 1949 دلیل جلای وطن ساکنین آنها را شرح می دهد. در 45 مورد دلیل این امر نامعلوم است. اما در 228 مورد شهروندان پس از مورد حمله قرارگرفتن توسط نیروهای صهیونیستی محله های خود را ترک می کنند. در 41 مورد ساکنین پس از تهدید به زور اخراج شدند. در 90 مورد ساکنین پس از شنیدن اخبار مربوط به قتل عام ها نواحی دیگربدست صهیونیستها به ویژه قتل عام دیریاسین، از ترس، خانه های خود را ترک کردند.
موریس توضیح می دهد: "فلسطینیان سرزمین های خود را به صهیونیستها نفروختند و هیچ عربی از فلسطینیان نخواست تا خانه خود را ترک کند. رهبران عرب هیچ درخواستی مبنی بر ترک سرزمین های فلسطینیان از آنها نکرد و هیچ نبردی در روزنامه و ایستگاه های رادیویی عربی به منظور درخواست ترک سرزمین از ساکنین نشده بود."
سیمها فلاپن یک مورخ اسراییلی استدلال کرد که عبدالرحمن اعظم دبیر کل اتحادیه عرب از فلسطینیان خواست تا در کشور خود بمانند. اما فوزیَ القَووقی رهبر ارتش آزادیبخش عرب که در 1948 در فلسطین جنگید، به لشکریان خود دستور داد تا در صورت لزوم ازخروج فلسطینی ها از محله و روستاهای خود جلوگیری کنند. چندین موج مهاجرتی فلسطینی وجود داشت که بواسطه حمله و قتل عام فلسطینینان بدست صهیونیستها صورت گرفت. بنی موریس تلاش می کند تا به واسطه بررسی ساختار جامعه فلسطین در 1948 به دَرکی از چرایی هجرت فلسطینیان دست یابد.
نهادها ضعیف بودند و رهبران محلی نفوذ کمی داشتند. سازمانهای پارلمان محور فلسطینیان نیز در مقایسه با همتاهای اسراییلی خود ضعیف بودند. این امر توضیح می دهد که چرا در آوریل و می 1948 و شهرهای اصلی فلسطین به دست صهیونیستها افتاد. موریس توضیح می دهد که پس از سقوط شهرهای اصلی فلسطینیان روستایی روحیه خود را از کف دادند چرا که آنها برای داشتن یک رهبری سیاسی به حضور آن شهرها متکی بودند. فلسطینیان روستا نشین از طبقه متوسط شهری تقلید کرده و از ترس کشورهایشان را ترک کردند. بزرگترین موج مهاجرتی فلسطینیان مابین آوریل و ژوئن 1948 رخ داد. این به میزان زیادی به واسطه طرح دالت (Dalet ) بود.

پروژه ای که توسظ هاگانا، یک سازمان پارلمانی صهیونیست کلید زده شد تا کنترل تمام زمینهای اختصاص یافته به دولت یهودی توسط سازمان ملل زی طرح تقسیم اراضی در 1947 را در دست گیرد. این امر باعث شد که اکثر فلسطینیان محله ها و روستاهای خود را ترک کنند. موریس وجود هر گونه طرح هدفمند برای پاکسازی قومیتی محله ها و شهرهای فلسطین را تکذیب می کند. اما می گوید طرح دالت و عواقب آن مدارکی را نشان می دهند که دال بر وجود سیاست صهیونیستی جابه جاسازی جمعیت روستاها و محلات استراتژیک است. تامین بودجه برای اسراییل توسط بنگاه یهود در آمریکا، گروه های مسلح اسراییلی همچون هاگانا و انشعابات آن مانند ایرگون را قادر ساخت تا خود را به نیروی نظامی حرفه ای و مجهز به تسلیحات تبدیل کنند آنها طرح دالت را با حمله وحشیانه و تخریب شهرها و محله ها و روستاهای فلسطینی اجرا کردند. و ساکنین آنها را چه در برابر صهیونیستها ایستادگی می کردند و چه نمی کردند، جا به جا کردند.
قتل عام دیریاسین در 9 آوریل 1948 ترس را در میان فلسطینیان گسترده ساخت. پس از این قتل عام صهیونیستها کنترل شهرهای اصلی صهیونیستی را در دست گرفتند. هاگانا حیفا را اشغال کرد. آنطور که موریس می گوید : هدف نبرد 22 روزه بریگادهای جولان هاگانا کشتن هر عرب بزرگسالی بود که در حیفا دیده می شد. پس از تصرف حیفا تنها 3000 تا 4000 از 70000 ساکن عرب شهر باقی ماندند. بقیه اخراج و یا کشته شدند. جفه، صعفاد و اکره نیزبه چنین سرنوشت هایی دچار شدند.
پاکسازی قومیتی در 1948 در مرکز مسئله فلسطین قرار دارد. اکنون به عمد تلاشهایی صورت می گیرد تا این قضیه از حافظه جمعی اعراب پاک شده و مسئله فلسطین را به یک جدل مرزی ساده بدل کند هرگز نباید مسئله آوارگان فلسطینی را که ریشه تخاصم عرب-اسراییل است به فراموشی بسپاریم. صدور اجازه بازگشت آوارگان به سرزمین خود باید مبنای هرگونه راه حل احتمالی باشد. نه گذر زمان و نه تنها گذاشتن فلسطین توسط دول عرب، حق بازگشت آوارگان فلسطینی به وطن خود را ساقط نمی سازد.