شکرگزاری و حال خوب (قسمت پنجم)

بسم الله الرحمن الرحیم
شکرگزاری و حال خوب (قسمت پنجم)
در ادامه مبحث دلنواز و روح بخش شکرگزاری هستیم ،می خواهیم حال خود را بهترکنیم،گفتیم که شکر عملی یعنی از نعمات خداوند در همان راهی استفاده کنیم که برای آن خلق شده اند،در ادامه شکر زبان هستیم، با زبان اقرار می کنیم که:خداوندا از تو سپاسگزاری می کنیم که این همه نعمت به ماعطاکرده ای،حتی برای همین زبان هم از تو تشکر می کنیم ؛چراکه اگر زبان نداشتیم نمی توانستیم از تو تشکر زبانی داشته باشیم؛

خیلی هم عالی است که ما این نعمت بزرگ را داراهستیم،چراکه می توانیم باکلمات جادویی، شگفت انگیزومحبت آمیز به تسلای حال دیگران بپردازیم، می توانیم بدون سرزنش کردن طرف مقابل، به او امید زندگی راهدیه کنیم، برایش آرزوهای خوب را طلب کنیم و به او،پذیرفته شدن توبه و بازگشتش به سمت خداوند را وعده دهیم؛ چراکه خداوند خودش فرموده که توبه کنندگان را دوست دارد.

می توانیم به جای بشین، از "بفرمایید" استفاده کنیم، به جای الفاظ ناراحت کننده، الفاظ شادی آور رابه کارببریم! چرا که مابازیگر صحنه زندگی خود هستیم و باید بهترین نقش را روی این صحنه کوتاه عمر رقم بزنیم؛ به قول شاعر:
زندگی صحنه یکتای هنرمندی ماست
هرکسی نغمه خود خواند و از صحنه رود
صحنه پیوسته به جاست
خرم آن نغمه که مردم بسپارند به یاد

درمورد رفتار با کودکان هم،باید حواسمان به نیکوسخن گفتن باشد؛ نبایدآنهارا با کودکان دیگر مقایسه کنیم، نباید تحقیرشان کنیم، سرزنش داشته باشیم ، تهدیدوترساندن درکلمات ما باشد؛زیراشخصیت این افرادمظلوم و بی پناه _که اکنون زیردست ما هستند_ در حال شکل گیری است؛ آنها حرفهای مارا باور میکنندواگر نیکوسخن نگوییم ، در وجودشان این شکل می گیرد که: "من آدم به دردنخوری هستم".
آیا این کودک،می تواند به خوب بودن و بهتر شدن فکرکند؟و اعتماد به نفس بالایی داشته باشد؟
به راستی چه جنایتی برای کودکان ،از طرف ما مدعیان روشن فکری ، بالاتراز این است که افرادی بدون اعتمادبه نفس وترسو پرورش دهیم؟
و اما در مورد سخن گفتن با والدین، چگونه باید حرف بزنیم؟
خداوند در قرآن کریم فرموده است: «ولاتقل لهما اُف »به آنها اُف هم نگو.(آیه 23سوره مبارکه اسراء)
شاید خیلی عامیانه اش این باشد که حتی اَه هم نگو!!
در مورد غیبت، تهمت، قضاوت، خبرچینی، دوبه هم زنی، کنایه زدن ،آبرو بردن، تایید باطل، دروغ گویی، فحش ، ناسپاسی، کفرگویی و خیلی از گناهان زبان چیزی نمی گویم؛ چرا که همه مامیدانیم این کارها درست نیست ؛ولی متاسفانه خیلی راحت،آنهارا انجام می دهیم وآن وقت ،یک روز که بخاطر اعمال خودمان ،دچارمشکلی شدیم، با حالت طلبکار از خداوند می پرسیم: "چرا من؟"

همه ی این هارا گفتم که بگویم؛اگر زبان را در راه خوب و خدایی استفاده نکنیم، شکرزبان را به جای نیاورده ایم و بالتبع ،نباید منتظر حال خوب باشیم، وقتی حق دیگران را ضایع کنیم، وقتی با انجام این اعمال قبیحانه،ارزش خودراپایین بیاوریم،آیا این کار،ظلم به خود ودیگران نیست؟ وواقعا،آیا ظلم کردن بدون جبران ،قابل بخشش است؟
زبان،دومحافظ مثل لبها و دندانها دارد، تا مراقب باشیم بدون فکروبررسی،سخنی برلب جاری نشود؛ اما بدون تربیت کردن این عضو کوچک، ما شاهد خیلی چیزها خواهیم بود...
امام علی علیه السلام می فرمایند: زبان تربیت نشده،درنده ای است که اگر رهایش کنی می گزد!! نهج البلاغه حکمت60
ویژگی "سخن خوب" در قرآن ڪریم:
-نرم(قولا لينا)
-نیکو(قولوا حسنا)
-ساده(قولا میسورا)
-مستند(قولا سديدا)
-معروف(قولا معروفا)
-محترمانه(قولا كريما)
-عادلانه(قلتم فإعدلوا)
-بلیغ و فصیح(قولا بلیغاً)
-آگاهانه(ليس لک به علم)
-بهترین کلمات(هی أحسن) (وجادلهم بالتی هی احسن)
-عمل به گفتار خود(ما لاتفعَلون) (لماذا تقولون ماذا تفعلون؛ چرا چیزی را می گویید که عمل نمی کنید)
سکوت و شکر زبان
شاید جالب باشد ولی به نظرمن ،گاهی سکوت،یک نوع شکر زبانی محسوب می شود وبرما واجب است؛ چرا که اگرماسخنی بگوییم که اصلا نیاز نیست، این کار، استفاده صحیح از یک عضو نمیباشدو چه بسا مردم، از دست زبان ماراحتی نخواهند داشت...
در ارزش سکوت ،از رسول خدا(صلى الله عليه وآله) نقل شده كه فرمود: «اِذا رَأَيْتُمْ الْمُؤْمِنَ صَمُوتاً فَادْنُوا مِنْهُ فَاِنَّهُ يُلْقِى الْحِكْمَةَ وَ الْمُؤمِنُ قَليلُ الْكَلامِ كَثيرُ الْعَمَلِ وَ الْمُنافِقُ كَثيرُ الْكَلامِ قَليلُ الْعَمَلِ؛هنگامى كه مؤمن را خاموش ببينيد به او نزديك شويد كه دانش و حكمت به شما القا مى كند، و مؤمن كمتر سخن مى گويد و بسيار عمل مى كند، و منافق بسيار سخن مى گويد و كمتر عمل مى كند). بحارالانوار
در حديث ديگرى از امام اميرالمؤمنين(عليه السلام) آمده است: «اَكْثِرْ صَمْتَكَ يَتَوفَّرْ فِكْرُكَ وَ يَسْتَنِر قَلْبُكَ وَ يَسلَمَ الْنّاسُ مِنْ يَدِكَ ؛بسيار خاموشى برگزين تا فكرت زياد شود، و عقلت نورانى گردد، و مردم از دست [و زبان] تو سالم بمانند!).غررالحکم ودررالکلم

شاعر گرامی« قاسم انوار» هم می فرماید:
صَمت و جوع و سهر و عزلت و ذکر بدوام نا تمامان جهان را بکند کار تمام
(سکوت،گرسنگی، شب زنده داری،گوشه نشینی ومناجات با حضرت حق و ذکر مداوم ،افرادرا به کمال می رساند.)
حکایت زبان همچنان باقیست ، با ما همراه باشید...
ادامه دارد...

نویسنده: فاطمه صالحی