Fa 
En 
(بسم الله الرحمن الرحیم)
/بادرنجویه/
نام های دیگر:با در نجوبه - بادرنجونه - با در نگبویه - وارنگ بو - ترنجان - ترنجسان - گیاه زنبور - برگ زنبور عسل - مفرح القلب - مليسا - مليسافولون - مليسا آفيس ناليس.
مشخصات: گیاهی است علفی، خودرو و پایا از تیره ی نعناع. برگ های آن بزرگ تر از برگ نعناع و تقریباً مدور با بوی شبیه به بوی قرنفل. شاخه های زیادی دارد که از روی ریشه خارج می شوند. گل آن سفید رنگ و ریشه ی آن در زمین می ماند و هر سال مانند نعناع می روید. این گیاه بیش تر در نواحی شمال و مشرق ایران یافت می شود.
برگ بادرنجبویه
طبیعت آن: گرم و خشک است.
خواص درمانی: ۱- بیست تا پنجاه گرم از آن را در یک لیتر آب بجوشانید، بعد ده دقیقه دم کنید، سپس آب آن را صاف و شیرین سازید و روزی سه تا چهار فنجان بنوشید دافع سموم، مقوی دل و دماغ،حواس، حفظ، ذکاء، معده و جگر است، برای درمان بی خوابی مؤثر خواهد بود، نشاط آور می باشد، دردهایی را که در مغز و داخل جمجمه ایجاد میشود کاهش میدهد، بیماری کابوس، ترس و وحشت های عصبی را برطرف میکند.
2- خوردن شربت آن خفقان سرد را درمان میکند.
3-مزه مزه ی بطیخ آن جهت فساد دندان مجرب است و جویدن تازه ی آن در دهان بوی
شراب و بوی بد دهان را مرتفع میکند.
گردآورنده:زینب قاری
منبع:کتاب اسرار گیاهان داروئی از احمد حاجی شریفی(عطار اصفهانی)
